Quarantaine blog

Het is maandag 17/08/'20 en ik zit in quarantaine. Een goede moment om nog eens in m'n 'Vrijedagpost' pen te kruipen.

Mijn vriendin test positief op 14/8/'20 - COVID 19. 15/08/'20 is ze jarig. Ik test negatief. We mogen elkaar dus niet aanraken, kussen, knuffelen,... En ik hou zo van haar warme huid, zachte knuffels. Onze intimiteit verbroken voor even door corona. Een virus staat tussen ons. Nooit had ik gedacht dat ik liever positief had getest. Samen dit kunnen doormaken is belangrijk maar door de fysieke afstand, zitten we elks in een eigen bubbel. Ik probeer de verjaardag toch wat op te leuken en verdeel m'n cadeautjes over heel de dag en hang slingers op. Jammer genoeg heb ik ons etentje moeten annuleren maar dan heeft ze nog iets te goed. De test zelf is ook geen cadeau. Tot diep in de neus gaat het plooibare deel van wat lijkt op een wattenstokje. Geïrriteerd voelt het alsof het tot in de hersenen geraakt. Alsof de complotdenkers een punt hebben en ze een microchip plaatsen. Nee serieus aub geloof die dingen toch niet. :-) 

Een verjaardag om nooit te vergeten in ieder geval. Ze voelt zich nog niet sterk maar kan al wel terug wat meer doen. De gevolgen zijn afstand houden in huis, een mondmasker dragen indien we dichter komen en zij slaapt beneden op een opblaasbare matras en ik boven. Nog 3 dagen is ze in theorie besmettelijk. Vandaag voelt ze zich weer een stukje sterker. Omdat ik negatief test, dien ik 14 dagen binnen te blijven. Het verschil tussen ons is in theorie dat zij in 'isolatie' zit en ik in quarantaine. Zij mag eind deze week uit isolatie en dan volgende week terug aan het werk. Ik heb de keuze om me opnieuw te laten testen en werk volgende week van thuis uit. Sara had nog 2 weken vakantie te goed in augustus. Deze weken heeft ze gepland rond haar verjaardag. We zouden geen grote reis doen maar wel hier en daar leuke activiteiten en uitstapjes. Dit valt weg natuurlijk.

We vallen terug op onszelf, lees (Steppewolf), netflix (The last dance en orange is the new black), af en toe zitten in ons tuintje,... vervelend en toch ook rustig aan. Maar een echt vakantie gevoel is toch iets anders. We beseffen dat wij de gelukkigen zijn die redelijk goed reageren en hopen dat het hierbij blijft. Want zo is het dragelijk en komen we hier goed vanaf. Emotioneel is het wel belastend. Soms neigen we de situatie bewust of onbewust te willen onderdrukken of te vergeten. Dit zorgt voor momentjes van verhoogd risico. We proberen alert te blijven en houden ons aan vaste afspraken. Vb. TV afstandsbediening worden door Sara gebruikt, zo ook de tablet. (Misschien is dit wel altijd zo?) Ik zorg dan weer voor het her-vullen van ons water en maak het eten klaar. Een nieuwe man zou je bijna denken. Tot hiertoe loopt dit prima en is het zelfs best aangenaam om zo de dag door te komen. Voor Sara is de mentale staat van 'dag tot dag' leven wat moeilijker dan voor mij maar ze slaagt er toch in om zich vlotjes aan te passen aan deze vreemde situatie. Emotioneel hebben we het wel allebei moeilijk. Gaandeweg pikken we terug een aantal gewoontes op uit onze lockdown ervaring.

Op zich zijn dit best goede gewoontes waar enkel tijd en energie voor nodig is. Ik train 's ochtends en 's avonds met gewichten en medicine balls en Sara plakt haar afgedrukte fotocollectie in fotoboeken. Elk z'n ding en af en toe samen genieten van de leuke momentjes zoals eten, op afstand, koffietje op afstand, wat babbelen over het leven met z'n leuke en minder leuke kanten, op afstand. Gelukkig zitten we hierin meestal op de zelfde golflengte (1,5m +) en vullen we mekaar aan (in een nieuw evenwicht) en komen we hier samen door.

De trailwedstrijd 'another one bites the Dust' is geannuleerd dit jaar voor de meeste deelnemers. Enkel de 13 die ook de andere legends trails hebben uitgelopen dit jaar mogen deelnemen. Zij maken nog steeds kans op de Legends Slam prijs. De ultieme looperkenning voor een wedstrijd die over een heel jaar is gespreid. Mijn neef Adriaan zit nog in de race. Hij maakt kans op de legends slam. Hij heeft de 'zwaarste' proef van the Legends Trail al doorstaan met de volle 260KM. Nu is het mentaal wel een heel ander verhaal. De support en community feeling valt wel weg zonder de aanwezigheid van supporters, andere lopers die doorheen de race afvallen en de gezellige bbq ter ere van alle vrijwilligers die de organisatie steeds steunen. Er is ook een virtuele race waarin deelnemers van op hun eigen locatie kunnen deelnemen aan deze wedstrijd en 'live' blijven waardoor de tijden kunnen worden opgenomen en doorgegeven. Dit zou ik normaal ook gedaan hebben om m'n neef hierin te steunen. Covid-19 steekt hier een stokje voor. 21/8 duimen we voor de ondertussen welbekende Legend Adriaan die ook deze wedstrijd tot een goed einde zal brengen.

Vreemd voelt het om te weten dat ik volgende week terug aan de slag ga en van thuis uit zal werken. Een bizar einde van een vakantie die niet echt een vakantie was. Net een telefoontje naar onze coördinator gedaan en met begrip zei ze me dat ik de eerste was. Hopelijk blijft het verder rustig. Het is licht frustrerend te weten dat ik normaal volgende week m'n bureau wou opruimen en permanentie had op het centrum. Gelukkig is er begrip voor bij collega's en directieteam en zal het voor iedereen een vreemde start zijn van het nieuwe schooljaar.

Als ik even aan m'n neus of oog wil krabben, probeer ik de reflex op te bouwen dat niet te doen. Ik denk aan de stappen die ondertussen gezet zijn om een eigen zaak op te starten. Ik heb een naam: Flowskills. Een eigen methode samen gesteld zowel voor 1/1 coaching als voor verschillende workshops voor kids, jongeren, studenten en volwassenen en ook voor sportteams (alle leeftijden), werkteams (alle leeftijden) en bedrijfsteams ( alle leeftijden). Verbinding en integriteit staan centraal. Een fijn doel deze zomer is bereikt. Try outs doen van een workshop en van coaching. De workshops rond omgaan met verlies (voor 18+), opbouwen van assertiviteit via drama/spel (focus studenten), een emotie lab (voor kids) en een 1/1 sessie aan de hand van introvisie (dynamische oordeelsvorming) en open vragen als eerste gesprek. De feedback was steeds heel positief. Fijne denkpistes komen boven zoals workshops geven 'in corporate' aan bedrijven. Het faciliteren van gesprekken via creatieve werkvormen en een groepsdynamiek tot flow en dus groei brengen. Met deze positieve ideetjes in het achterhoofd, heb ik een online gesprek met een boekhouder gehad en m'n netwerk vergroot. Het enthousiasme om te beginnen is er. De tijd en ruimte niet altijd dus ga ik hier heel waarderend mee om. Er groeit iets moois en dat zal nog wat moeten groeien vooraleer het vruchten kan afwerpen. Het doet deugd nog een nieuwe uitdaging aan te gaan, nog voor ik echt begonnen ben. Ik verdien er misschien nog geen geld mee maar ik heb ondertussen wel het nodige vertrouwen om de sprong te wagen.

Acteren ligt de laatste tijd jammer genoeg helemaal plat. Het academiejaar is vorig jaar wel nog op een fijne manier afgerond met een picknick met een gezellig groepje. We hebben via skype en andere online media onze scenes opgenomen en daar zijn leuke resultaten van. Hier hebben we week na week aan gewerkt en dat gaf tijdens de lockdown periode wel een leuke afwisseling en trok me figuurlijk en mentaal even weg uit m'n kot. Volgend schooljaar is in principe m'n laatste jaar van de hogere graad. Waardoor ik overweeg een groter toneel project aan te gaan. Dit vraagt veel engagement. Ik hoop dat we dit toch fysiek gaan kunnen doen zodat we echt bij elkaar kunnen zijn tijdens alle lessen en repetities. Ook hier vertrouw ik op de expertise en out of the box kwaliteiten van onze topleerkracht. Over de cultuursector zijn er jammer genoeg geen woorden. Het is letterlijk the sound of silence. In castings, in theater-, opera en concertzalen. Triest hoe deze mensen volledig aan hun lot worden over gelaten en vooral niet gehoord worden door deze vlaamsche regering met middeleeuwse principes. De ridders en jonkvrouwen zijn te veel bezig met te wijzen naar Brussel waar alle problemen zitten en met het redden van hun eigen imago zodat indien er verkiezingen komen, ze een nieuwe winst kunnen opstrijken met een premie om u tegen te zeggen als gevolg. En om dan verder het land te ondermijnen en te gebruiken voor eigen gewin. Of anders gezegd hoe egoïsme en hebzucht een politieker drijft. Niet enkel de cultuursector is het slachtoffer van deze selectieve doofheid van politici. Ook de experten inzake het coronabeleid zijn verschillende keren bewust genegeerd. Verdeel en heers. Maar genoeg gezaagd. Jammer genoeg is de realiteit wat ze is. Deze verontwaardiging is gebaseerd op m'n gevoel en wordt merkbaar gedeeld in deze en andere sectoren. Hopelijk kantelt deze negatieve lading nog voor het helemaal te laat is.

We leven optimistisch gezien in interessante tijden.

Als afsluiter deze quote, mantra en uitadem-zin vanuit Plum Village onder leiding van de Vietnamese monnik Thich Nhat Hanh.

Tot de volgende vrije dag post!