The Bello Gallico 50 Miles Run 2019 - Lopen in verbinding
De organisatie lost volledig de verwachtingen in. Het parcours is met reflecterende peilen aangegeven en duidelijk met een hart voor avontuur en trails uitgetekend. Met 1200 hoogtemeters en heel wat veldwegen om U tegen te zeggen. Het weer is daarentegen minder voorspelbaar.
"De Bello Gallico wordt gelopen enkele dagen voor Kerstmis en wij zien dit als HET Kerstfeest van onze trailfamilie. Een beetje lopen/wandelen in een prachtige omgeving met een goede babbel en zeer goed eten. Net zoals een echt Kerstfeest met de andere familie zou moeten zijn. "
Wandelaars, lopers, medisch team en helpende handen zijn allemaal aanwezig en ondersteunen elkaar in dit dynamische community concept van het Legends Trails team. Zelfs de peilen en de paar per accident gevallen verpakkingen zijn opgehaald door een ultraloper tijdens zijn zeer unieke tocht en ervaring van 16 uur op ditzelfde parcours.
Lopen in verbinding
Mijn actie in het kader van de warmste week voor Tutti Fratelli vzw. (zie voorgaande post voor meer info) Zie onderaan voor de resultaten, winnaars en het totaalbedrag.
Persoonlijke ervaring
Op voorhand. Deze race heb ik als een cadeautje gekregen van mijn Neef @Adriaan Pandelaers een jaar geleden. De voorbereiding is dan begonnen maar het idee van een langere ultratrail speelt al lang. Hiervoor heb ik max. 47 km aan één stuk gelopen tijdens mijn eerste ultratrail bij Houffalize. In de zomer heb ook een andere Legends trails wedstrijd meegedaan waarbij ik in 14 uur rondjes van 6 km heb gelopen en totaal aan 84,5 km ben gekomen - 'Another One Bites The Dust'. Nu was het tijd voor diezelfde uitdaging van 80 kilometers in de winter en 's nachts. Net voor deze race heb ik het advies gekregen om vooraan te starten. Volgens Adriaan heb ik een looptalent, zelf ben ik daar minder van overtuigd. Ik heb grotendeels 2x per week gelopen en de laatste maanden met wat extra moeite gegaan naar 3x per week. De laatste weken waren het meest intensief. Dan heb ik telkens 80 km per week gelopen.
Tijdens de race heb ik in principe de helft van de voeding mee die ik nodig heb om dan op checkpoint 2 de andere helft in te laden. Water heb ik ook voorzien in een 2,5 liter rugzakje van decathlon. Tot checkpoint 1 gaat het heel vlot, ik loop aan een tempo waarop ik meestal 20 km'ers doe - 5 min. per kilometer en soms iets sneller. Ik kan zelfs in de top 3 blijven en zie de lichtjes van de twee eerste lopers op een 100 meter voor me.
Tussen de 20 en 30 km'ers probeer ik een persoonlijke mantra te vinden - 'ik kan, ik wil en ik zal.' Maar deze voelt iets te beknellend en dwangmatig aan dus probeer mezelf te houden aan mijn ademhaling die ik gewend ben. Dit gaat goed. De grootste afstanden bergop en bergaf lijken al in het eerste deel voor te komen en hier maak ik een grote afstand goed door snel te af te dalen. Rond de 32km merk ik iets aan mijn drinkwater. Voel me misselijk en helaas heb ik het water wat ik al binnen had terug over-gegeven aan de natuur. Het idee: nog 10 km met een zwakke maag, ik kap mijn waterrugzak leeg en drink een beetje sportdrank om aan te sterken. Ik voel me een beetje slapper worden maar ik blijf doorgaan. Tempo gaat iets trager nu.
Eindelijk checkpoint 40 km bereikt. Waar 20 minuten, 5 minuten lijken. Even de batterijen opladen (letterlijk ook want mijn hoofdlamp is al halfweg). Na 2 bekertjes cola en een ander paar sokken, terug verder... Eerst nog een aanbod krijgen om te stoppen net als een 4 tal andere deelnemers. 'Sebastiaan;, wat ga jij doen? Met de wagen mee of lopen?' Lopen zeg ik en zo gezegd zo gedaan. Weg ben ik. Terug de lamp aan in de gietende regen.
Tussen de 40 en de 60 km heb ik een beeld voor me uit de reeks 'Als de dijken breken'. Waarin velden zijn overstroomd en blank staan van het water. Op dat moment kom ik een wandelaar tegen. De weg is amper nog zichtbaar en het water loopt van rechts naar links over de weg alsof het een stromende beek is die er altijd al was. Gelukkig mis ik geen peilen en lukt het me om goed gefocust te blijven. De focus op m'n adem blijft en leidt me af van de harde regen. De dynamiek komt terug, ik voel me beter.
De modderstroom ondertussen is nu op z'n hoogtepunt. Er lijken overal beekjes te zijn gevormd. De wegen zijn soms niet meer zichtbaar. Dus soms stap ik in een te diepe put waardoor mijn schoenen helemaal onder water gaan en ik het water heel traag uit mijn schoenen voel lopen met ijskoude voeten als gevolg. De sluizen zijn open gegaan met regen van 3u30 tot 6u30. Meestal geen mens te zien. Stap voor stap blijven gaan. Aandacht is belangrijk en ik kan terug iets eten. Mijn maag is oké, fieuw. Helaas is het mentaal wel even loslaten als ik besef dat ik meer tijd zal nodig hebben dan 8 uur. Dit vraagt veel energie.
Maar hierna kan ik terug veren en mijn motivatie stijgt, mijn drive is terug, en heb de kracht gevonden en kunnen doorgaan. Na de heftigste regen miesert het nog even tot het volledig stopt tegen de ochtend. Met een nieuwe dynamiek met plezier en wil om te finishen, ga ik door. Ik zeg tegen elke wandelaar die ik passeer 'goeiemorgend' en bij stukken waar ik alleen ben, zing ik in mezelf nummers van Sam Gooris - als Zaragoza - en ziet'm gaan ziet'm gaan - ... Dit is een goede afleiding en zijn blijvende oorwurms van het weekendtripje Genk de dag ervoor. Daar stond Sam ineens op het podium wanneer we kerstinkopen aan het doen waren.
Met sommige wandelaars heb ik vluchtige babbels, zo vraagt één wandelaar me om een stukje samen te gaan omdat hij het heeft gehad. Hij loop en wandelt de 160 km en was al bijna een volledige dag onderweg. Een ander groepje Hollandse wandelaars is heel aangenaam verrast iemand zo positief nog tegen te komen. Aan checkpoint 3 gekomen. Een paar zoute chipjes eten en van een groep wandelaars de boodschap krijgen: 'Amai je bent hier al, zeker nog minder dan 5 lopers voor je, goed bezig'. Dit spreekt helemaal tegen wat ik zelf dacht ondertussen en wakkert mijn vlam en goesting nog harder aan. De ochtendstond heeft goud in de mond. De medaille loert om de hoek en de maan schijnt nog mooi door de bomen in het licht. Het zijn de laatste kilometers. Ik open mijn whatsapp even en lees veel steun van 't thuisfront, m'n lief, vrienden en zelfs collega's die 's nachts mee hebben gevolgd via de track & trace. Dit geeft me de laatste nodige boost.
De laatste kilometers zijn op een houten weggetje aangelegd over en naast het water. Prachtig met rode bladeren bedekt, het lijkt wel een natuurlijke rode loper. Zie foto's hieronder. Dit is puur genieten. Ik heb afgezien, maar dit is waar ik het voor doe. Veel respect heb ik voor alle deelnemers, de mensen die ervoor hebben gekozen om te wandelen en/of lopen. De ervaring is de les en de les is de ervaring. Onverwacht blijkt dan dat ik een 5e plaats heb behaald. Vol ongeloof en trots loop ik het podium op waarna ik mijn medaille ontvang. Moe maar voldaan schuif ik aan bij het BBQ buffet en start ik een nieuwe dag vol frisse moed.
Resultaten en cijfers
Na 9 uur en 14 minuten lopen heb ik een mooie 5e plaats behaald van de 108 deelnemers.
Tijdens deze tocht heb ik volgens mijn zo objectief mogelijke smartphone 81.485 stappen gezet.
Met deze actie heb ik 600 euro kunnen inzamelen voor het goede doel Tutti Fratelli in het kader van de warmste week met dank aan de 27 deelnemers aan de wedstrijdactie 'Lopen in verbinding'!
Wedstrijdvraag - Lopen in verbinding
Gokjes wedstrijd op aantal stappen tijdens deze 80 km voor duo tickets Tutti Fratelli:
Greet Beyens is de eerste winnaar met een gokje van 77.007 stappen
Teun Geurts is de tweede winnaar met een gokje van 87.165 stappen
Een dikke proficiat! Jullie mogen een datum uitkiezen uit de nieuwe voorstellingen van Tutti Fratelli met naam 'De onzichtbaren' in Januari.
Dankwoord
